به نقل از «ایران اکونومیست»

بعد از پروفسور حسابی و ثبوتی این بار نوبت به پروفسور گلشنی رسید!

تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۸۰۵۲۱۴

اینکه خودمان، سرمایه‌های علمی کشور را آماج اتهام و بی‌احترامی قرار دهیم، تیر خلاصی است که مرگ اخلاق را در پی داشته و حُرمت مقام استاد، دانشگاه و دانشگاهیان را زیر سؤال می‌برد.

به گزارش ایران اکونومیست، آیین رونمایی از مجموعه‌ هشت‌جلدی «ایران من» دکتر رضا منصوری قرار بود روز دوشنبه ۲۲ فروردین‌ماه ۱۴۰۱ از سوی کتابخانه مرکزی دانشگاه صنعتی شریف و با حضور نویسنده کتاب و سخنرانی دکتر ناصر فکوهی، انسان‌شناس و ‌استاد دانشگاه تهران و دکتر محمدرضا اجتهادی، استاد فیزیک دانشگاه صنعتی شریف برگزار شود اما این مراسم بنا به دلایلی، لغو و براساس برخی گزارش‌ها، به زمان دیگری موکول شده است!

پیگیری‌های خبرگزاری دانشجویان ایران (ایران اکونومیست) از برخی مسئولین دانشگاه صنعتی شریف برای روشن شدن زوایای مختلف این اتفاق هم تاکنون به نتیجه‌ای نرسیده و هنوز توضیحی در خصوص علت لغو برنامه رونمایی اعلام نشده است؛ اما به نظر می‌رسد، دلیل لغو و تعویق برگزاری این برنامه، بخاطر ‌نامه جمعی از اساتید دانشگاه‌های تهران بوده است!

در این نامه اعتراضی که در تاریخ ۲۱ فروردین‌ماه ۱۴۰۱ خطاب به دکتر جلیلی، ‌ریاست دانشگاه صنعتی شریف، حجت الاسلام دکتر طباطبایی، مسئول نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه صنعتی شریف و دکتر بهمن آبادی، ‌مسئول بسیج استادان دانشگاه صنعتی شریف نوشته شده است، ‌آمده است:

« این کتاب‌ها (مجموعه‌ هشت‌جلدی «ایران من») دربردارنده مجموعه‌ای از مقاله‌های پیشین ایشان (دکتر منصوری) است که آنها را در وبگاه رسمی خود یا برخی نشریات منتشر کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

افرادی که آراء و آثار ایشان (دکتر منصوری) را از جهات گوناگون و موضوع‌های فکری و فرهنگی پیگیری می‌کنند، ‌می‌دانند که محتوای کلی و تکراری این نوشتارها چند مسئله را هدف گرفته است که برخی از مهم‌ترین آنها عبارتند از:

تلقین ناتوانی و ناکارآمدی به جامعه علمی کشور و ایجاد حس حقارت و خود کم‌بینی در برابر غرب... . توهین به دانشمندان پیشکسوت و اثرگذار ملی و بین‌المللی که در کشور کارهای مهم و ماندگار علمی و فرهنگی داشته‌اند... . تمسخر و به استهزاء گرفتن ارزش‌های اسلامی و انقلابی در سطوح گوناگون وزارتی دولت، قوای نظامی، نهادهای فرهنگی میهن و نظام علمی کشور که مثال‌های آن بیشمار است... . تقلیل و فروکاست فهم علمی و سطح دانشی دانشوران و اندیشه‌مندان کشور و تخفیف جایگاه علوم ملی و اسلامی این سرزمین... .

در بخش دیگری از این نامه ادعا شده است: روزگاری است که کتابخانه مرکزی دانشگاه صنعتی شریف، پناهگاه کسانی است که آرام و خزنده، جریان‌سازی می‌کنند تا هویت ملی و اسلامی ما از یک سو و ماهیت دانشگاهی و علمی ما از سویی دیگر، خدشه بردارند و آسیب‌های تند فرهنگی و اجتماعی آن دامن‌گیر همه ملت ایران شود. گروهی پنهان، اما هدفمند در طراحی و اجراء ساز و کارهای این چُنینی، اهتمامی بلیغ دارند تا دانشگاه صنعتی شریف را کانون خبری خواسته‌های خود در رسانه‌های غربی و جوامع ضد اسلام و ضد انقلاب نشان دهند.

از شما بزرگواران می‌خواهیم و انتظار داریم برای حفظ نهاد دانشگاه و حفظ شأن استادان والامقام و پرهیز از توسعه اثرات سوء برگزاری این نشست، ‌از برگزاری آن جلوگیری به عمل آورید.»

نگارندگان در بخش دیگری از این نامه عنوان کردند: « شوربختانه شاهد آن هستیم که ایشان (دکتر منصوری) در این کتاب‌ها و در نهایت بی‌ادبی و حق‌نشناسی به استاد عظیم‌الشأن جناب پروفسور گلشنی،‌ استاد ممتاز دانشگاه صنعتی شریف به تکرار، بی‌احترامی‌های دور از ادب داشته و دارند. در مقابل این همه رذیلت و خفّت، خوشبختانه در سطح جهانی شاهد هستیم که ارج والای افکار و آثار این دانشمند شهیر مسلمان و فیلسوف نامدار علم از سرزمین‌های شرق دور تا اروپا و آمریکا دانسته شده است و کتاب‌ها و مقالات بسیاری در تأثیرگذاری این آراء، پژوهش و نگارش شده است. منصوری و منصوری‌های دیگر پیدا و پنهان نیک می‌دانند که "عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری" »

 

از زیر سؤال بردن پروفسور حسابی تا دانشگرِ بی‌خبر خواندن پروفسور ثبوتی

یکی از مهم‌ترین بندهایی که در این نامه به آن اشاره شده است، اتهام به دانشمندان پیشکسوت و اثرگذار ملی و بین‌المللی است که در کشور کارهای مهم و ماندگار علمی و فرهنگی داشته‌اند. موضوعی که تنها محدود به پروفسور گلشنی نبوده و پیش از این نیز شاهد نمونه‌های دیگری از آن بوده‌ایم.

دکتر منصوری ‌پیش از این و در مصاحبه‌ای، در پاسخ به این سؤال که ظاهراً شما معتقدید درباره مقام علمی دکتر حسابی در جامعه ایران، غُلو شده است، گفته بود، "متأسفانه واژه غُلو درباره دکتر حسابی، خیلی کم است! آنچه در جامعه ما رخ داده، خیلی بیش از غُلو است. مثلاً در کتب درسی آموزش و پرورش، دکتر حسابی را در حد نیوتن و اینشتین و یا حداقل در حد ابن‌سینا در تاریخ علم ایران معرفی کرده‌اند. این‌ها همه جزو خدمات دکتر حسابی است؛ ولی اگر دکتر حسابی را به عنوان فیزیکدان بررسی کنیم، می‌بینیم که ایشان در عین اینکه فیزیکدان خوبی بودند، هیچ کار علمی ارزنده‌ای که در دنیا بتوان به آن استناد کرد، انجام نداده‌اند...!"

این در حالی است که مرحوم پروفسور حسابی فیزیکدانی برجسته‌ای بوده که خدمات ارزنده‌ای برای کشورش انجام داد و تلاش کرد تا علم فیزیک نوین را به ایرانی‌ها بشناساند. وی پایه‌گذار دارالمعلمین عالی تهران، پایه‌گذار اولین ایستگاه هواشناسی ایران، رئیس دانشکده فنی دانشگاه تهران، رئیس دانشکده علوم و پایه‌گذار مرکز تحقیقات اتمی و مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران بود و اینگونه زیر سؤال بردن ایشان، در شأن جامعه علمی کشور نیست.

البته این تمام ماجرا نبوده و نمونه دیگری از اتهام به دانشمندان اثرگذار و پیشکسوت کشور، توسط دکتر منصوری؛ دانشگرِ بی‌خبر خواندن پروفسور ثبوتی بود! هفتم تیرماه سال ۱۴۰۰ و همزمان با هفتاد و ششمین برنامه رونمایی از طرح‌های معاونت علمی و با حضور رییس جمهوری وقت، و پس از انتشار مصاحبه ایران اکونومیست با پروفسور ثبوتی، (بخوانید: به مهندسان رصدخانه ملی آفرین می‌گویم / انتقاد انجمن نجوم ایران، غیر منطقی و ناشی از بی‌اطلاعی بود) دکتر منصوری با انتقاد شدید از پروفسور ثبوتی، وی را دانشگری بی‌خبر خواند که تن به محملی شبه علم داده است! (بخوانید: "استاد کُشی" توسط یک استاد!)

«چون ایران خانه من است، متعلق به من است، ایرانِ من است، زیستن‌ام در آن معنی داشته و لذتم در دیدن آرامش و رفاه ساکنان آن بوده - شهروندان خانه من! برای آن‌ها نوشته‌ام». اینها عباراتی هستند که دکتر رضا منصوری، فیزیکدان‌، کیهان‌شناس، استاد بازنشسته‌ دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف درباره جدیدترین اثرش - مجموعه‌ هشت‌جلدی «ایران من» - نوشته است. از استادی که مردم کشورش را "شهروندان خانه من" خطاب می‌کند، انتظار نمی‌رود که حُرمت استادی پیشکسوت که یکی از همان "شهروندان خانه من" و الگویی برای جامعه و جوانان است را نگاه ندارد.

اینگونه تاختن به اساتید و گنجینه‌های علمی کشور، ترویج بی‌اخلاقی نسبت به اساتید و معلمانی است که دین اسلام، پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) بارها بر حفظ حرمت و ادای احترام نسبت به مقام آنها تأکید کرده‌اند. دانشگاه، جایگاه مقدس کسب دانش، معرفت و علم‌آموزی و البته، مطرح کردن آراء موافقان و مخالفان، بحث و تبادل نظر میان نخبگان، فرهیختگان، پژوهشگران و اساتید دانشگاه به دور از هرگونه غرض‌ورزی و جانبداری ناحق است. تلاش کنیم حُرمت این محیط مقدس را حفظ کرده و به قول پروفسور ثبوتی، مثل انبوه جوانان پاک و بی‌آلایشی که به دانشگاه می‌آیند، راستگو و راست‌اندیش باشیم و یکدیگر را به رعایت اخلاق نیک و خوبی تشویق کنیم.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: پروفسور مهدی گلشنی ، پروفسور یوسف ثبوتی ، دانشگاه صنعتی شریف

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: دانشگاه صنعتی شریف دانشگاه صنعتی شریف پروفسور ثبوتی دکتر منصوری دکتر حسابی علمی کشور خانه من

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۸۰۵۲۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رتبه‌بندی برترین دانشگاه‌های آسیا منتشر شد/ جایگاه ایران کجاست؟

رتبه‌بندی تایمز به تازگی جدیدترین نسخه رتبه دانشگاه‌های قاره آسیا در سال ۲۰۲۴ میلادی را منتشر کرد که چینی‌ها برتری بودند و بهترین دانشگاه ایرانی به رتبه ۵۶ بسنده کرد.

به گزارش ایسنا، در دهه‌های گذشته، ظهور و شکوفایی دانشگاه‌های آسیایی در میان دانشگاه‌های جهان قابل توجه بوده است. 

این پیشرفت در تمامی رتبه‌بندی‌های معتبر دانشگاه‌های جهان هم دیده شده است. اخیرا رتبه‌بندی تایمز، جدیدترین نسخه از رتبه دانشگاه‌های قاره آسیا را منتشر کرده و در آن روش‌های ارزیابی خود را اصلاح کرده است. 

قدرت رو به بهبود تولیدات تحقیقاتی چین و تأثیر آن بر منطقه رمز موفقیت چینی‌ها در برتر بودن در این تحقیقات بوده است. نکته قابل توجه دیگر، رشد نیروگاه‌های منطقه‌ای در زمینه همکاری با صنعت و همچنین اشاره به این موضوع است که بیشتر کشورهای آسیایی در حال بهبود سیستم آموزش عالی خود در این زمینه هستند.

سال گذشته، چین چهار رتبه از ۱۰ رتبه برتر را به خود اختصاص داد. امسال پنج دانشگاه در میان ۱۰ دانشگاه برتر دارد. این پیشرفت چینی‌ها برای هنگ کنگ بد بوده ،چرا که اکنون تنها دو مؤسسه در بین ۱۰ مؤسسه برتر دارد.

بعد از چین و هنگ کنگ، ژاپن هم عملکرد خوبی داشته است. اما در میان کشورهای شرق آسیا، کره جنوبی دچار سقوط شده است. در سال ۲۰۲۳ میلادی دانشگاه ملی سئول که برترین دانشگاه کره جنوبی است، جایگاه ۱۱ را داشت اما امسال به رتبه چهاردهم سقوط کرده است. 

بر این اساس برترین دانشگاه‌های آسیا از نظر مؤسسه رتبه‌بندی تایمز به شرح  ذیل است: 

۱- دانشگاه شینهوا( چین)

۲- دانشگاه پکن( چین)

۳- دانشگاه ملی سنگاپور ( سنگاپور ) 

۴- دانشگاه صنعتی نانیانگ( سنگاپور) 

۵- دانشگاه توکیو ( ژاپن) 

۶- دانشگاه هنگ‌کنگ ( هنگ کنگ ) 

۷- دانشگاه شانگهای جیائو تونگ ( چین) 

۸- دانشگاه فودان ( چین) 

۹-ژیجیانگ ( چین) 

۱۰- دانشگاه چینی هنگ‌کنگ ( هنگ کنگ)

اما ۱۰ دانشگاه ایرانی برتر این رتبه‌بندی که رتبه آنها در مقابل نامشان نوشته شده نیز به ترتیب ذیل است:

دانشگاه صنعتی شریف: ۵۶

دانشگاه صنعتی امیرکبیر: ۶۸

دانشگاه علم و صنعت ایران: ۷۹

دانشگاه تهران:۱۰۰

دانشگاه صنعتی شیراز: ۱۱۸

دانشگاه تبریز:۱۲۱

دانشگاه علوم پزشکی تهران:۱۲۹

دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی:۱۳۱

دانشگاه صنعتی اصفهان: ۱۳۳

دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل: ۱۳۶

بررسی آمار و ارقام این رتبه‌بندی نشان از آن دارد که دانشگاه‌های ایرانی آنطور که باید و شاید جایگاهی در خور نداشته‌اند. چراکه برترین دانشگاه ما در این رتبه‌بندی یعنی دانشگاه صنعتی شریف به رتبه ۵۶ در میان دانشگاه‌های آسیا بسنده کرده است. این در حالی است که توان و دانش دانشجویان و نخبگان ما و همچنین ظرفیت‌های دانشگاه‌های ما چیزی فراتر از این آمار و ارقام است و بی شک با اراده و همت بیشتر از طرف مسئولان  میتوان به این مهم دست پیدا کرد. 

انتهای پیام